Şu meşhur beyaz sayfayı açmalı bir an önce… Ne varılmaz bir sayfadır o ve her açıldığında nasıl da acımasızca karalar insan…
Oysa bugün geçmişin izidir aslında… Geçmişin üstünde yükselir gelecek. Ayrılamadıkların, sıkı sıkı tutundukların, kabul etmediklerin ya da ettiklerin, sevdiklerin ve sevmediklerinle gelişir gelecek… Geriden taşıdıklarınla geleceği de sıkı sıkı tutunmuş bir geçmiş yaparsın kendine… Bir bakarsın ki arpa boyu yol gitmişsin masaldaki gibi… Zaman geçmiş ama sen aynı…
Bazen bırakmak gerekiyor… Belki en sevdiğini sandığını, belki de en yüce gördüğünü, kafanı başka yere çevirmene engel olacak her şeyi… Seni yürürmüş gibi kandıran o kalın hain kökleri kesmek budamak gerekir bazen… Sen kendinden bir parçayı bırakmalısın, yeni bir ben için… Ve belki de ustaca harmanlamalısın…
Geçmişe bakarak mı?
Geleceğe koşarak mı?
Yoksa hey gününü yaşa deyip bir kahkaha patlatanın lafını dinleyerek mi?
Bugün geçmişin izidir… Gelecek de öyle… Aynı yolun üstünde gider insan… Aynı şeyleri tekrar eder ve belki de tecrübe dediğin, yaptığın aynı şeylerden eline geçen aynı sonuçlardır hep… Belki… Hı?
Yoksa söyleyecek bu kadar sözü, yazacak bu kadar lafı nasıl bulurdu insan?
Özgün ve biricik olan var mıdır? Yoksa hepimiz bir diğerimizin kopyası mıdır?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder