BAZEN

Bakışlarım bazen öyle boş ki,bazen hiç bir şeyi hissedemiyorum.Sanki tüm duygularım derinlere gömülmüş ve hiç çıkmayacakmış gibi.Ben nerede hata yaptım bilmiyorum.Eskiden beni mutlu eden neydi onu bile hatırlamıyorum artık. AŞK…Bu kelime içimde bir şeyler koparıyor sanki,paramparça oluyorum.Sonra o parçalar tekrar tekrar yeniden parçalanıyor.Bağırmak,haykırmak istiyorum ama kelimeler boğazımda düğümleniyor.Susuyorum,sustukça korkularım daha da büyüyor içimde.Keşkelerime bir keşke daha eklemekten korkuyorum.Ama yine de ekliyorum. Bir taraftan da rahatla boşalt içini diyorum kendi kendime.Sonra da bu hayatı bile bile kendime karşı çekilmez hale getiriyorum,yeniden.Kimsenin duymadığından emin bir halde,kendime haykırmaya devam ediyorum…