Bir tılsımı olmalı hayatın,vazgeçilmez bir öfke gibi,zapdedilmeyen bir aşk aranışı gibi,kaptırıp kendini şiirler yazma gibi...Yaşantının özündedir bu tılsım...Sönen tılsımlar başka tılsımları da söndürmeye dönüktür.Yanan tılsımlar başka tılsımları da parlatmaya...Yüreğin inkarı ve ihmalı yok;Aksine yumuşacık,küçümsememsiz bir kabülü var yaşanılan acının.Bakmalı ki görmeli.Gördükçe kıpırdanmalı bir şeyler.O kıpırtılara yavaş yavaş izinler verilmeli belki,yeni keşiflere çıkılmalı içerilerde ve sonra da paylaşılmalı kocaman kocaman...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder